Von Andreas Moritz, nach Frégonneau; in Klammern die Überlieferung durch Issel, soweit sie von Frégonneau abweicht. Fußnoten von Frégonneau.

Der Rupp. *)

I’bin e arme Rupp

E’Wurm, e Erdegrupp, **) (Issel: -krubb)

Au han i gar kei Frind

Nei alles isch mer Find.

2.

Der Vogel fliegt mer no,

Der Mensch verwirgt mi scho,

Nur um e Bladd Salad, (Issel: Blatt Salat)

Un gitt mer gar kei Gnad. (Issel: giebt)

3

Am Vogel isch’s kei Schand,

Er dueth’s us Unverschtand. (Issel: duht’s)

Der Mensch sieht’s au nit i,

I könnt sie Fürbild si.

4.

Denn unser eim si Loos (Issel: unser ein)

Isch deß, mer frißt si groß

Un schtirbt als Rupp, doch so,

Mer macht si Grabloch no.

5.

Un wemmer ***) dur si Zitt

Im Erdebettli litt, (Issel: lit)

denn stoht mer uf verklärt,

Schön g’flügelt us der Erd’

6.

Siehsch Mensch, du Erdekloß

Nur d Nahrig 1) macht di groß

Denn stirbsch un bisch verwährt 2) (Issel: schtirbsch un lisch)

So wirsch erscht neu verklärt.

 

*) Rupp = Raupe; **) Erdegrupp = einer der

an der Erde herumkriecht, ein eigenthümlicher

Ausdruck des Kaiserstuhls; ***)

wemmer = wenn man; 1) Nahrig = Nahrung;

2) verwährt = verwest