Erna Sonner

Johrgang 1954, als Büüremaidli z Eischtett uffgwagse. Wohnt sit 1974 mit dr Familie z Oberbärge.

  • 1991 "Gedankensprünge", hochditschi Gedicht, im Eigevrlag rüsbrocht.
  • 1993 Sonderpriis vu dr Muettersproch-Gsellschaft bim Wettbewerb "Von 9 bis 99".
  • 1997 1. Priis fir Mundartlyrik bi dr Nathan Katz-Gsellschaft im Elsiß.

In verschiidene Anthologie sin Text abdruckt, so in welleweg selleweg, Hg. Markus Manfred Jung/Muettersproch-Gsellschaft, Gutach 1996

Erna Sonner
Erna Sonner
Badbergstr. 51, 79235 Vogtsburg-Oberbergen
Tel.: 07662/1473
Kostproben:

 

 

bisch ä eifache Mänsch gsi
heschs nit eifach gha
hesch drs nit eifach gmacht
bisch eifach ä Mänsch gsi
 
Solang
 
S hets alliwiil döä
meäße
bis alles
kei Wärt meh
gha het.
 

D Häx vum Kaiserstöähl

Nit daß jetz ebber meint, i will vu Anne Dübak vrzelle, vu sällere unselige Zit, wu so vill Fraue als Häxe vrbrännt wore sin. S isch nonit solang här, daß sich deä Gschicht imme Dorf am Kaiserstöähl abgschpiilt het. Dert bini, weä alli dumme un obergschäite Kinder, in d Schöäl gange. Viil hän mir Erschtbibbili nonit gwißt, awer z vrzelle hets einewäg immer ebbis gee. Mr het sich wichtig döä, eins het s ander iwerdrumpfe welle. Dr Wunderfitz hetis blogt, un mir hän uns so allerhand zämmegreimt. Unterwägs isch ä mänki Schandtat üssgheckt wore. Weäs d Burscht halt hän.

Eimol, amme Morge, bini mitere Schöälkamerädi anere Metzg durigloffe. Dr Metzger het grad zum Fänschter rüssglöägt. Mir häne greäßt, weä mrs glehrt hän. Küüm simmer ä Stickli ewäg gsi, do isch mir mi Gedanke nüssgrutscht: „Där Mann siiht üss weäne Saü.“ „So - des sag ichem,“ het des Maidli bäfzget. Gschwind hani vrsöächt, wiider göät Wätter z mache. Aber jedesmol, wänni in sälli Metzg gschickt wore bi, hani bibberet, ob si mi doch vrbabblet het.

Dag fir Dag sin mir uff unserem Schöälwäg amme alte Hüüs vrbäi kumme. S isch jämmerlig azlöäge gsi. An dr Stroß här isch ä unglichi Müüre gschtande. Do un dert sin Gücklechli gsi, well scho d Stei gfehlt hän. Näwedra isch ä ganz vrdruckte Gartehag ghängt. D Zeägel hän welle abem Dach rarutsche. S het üsgsähne, weä wänns gli zämmegrache det. Mir Birschtli sinis einig gsi, daß des ä Häxehüüs isch! Sin kenni fäine Läbköäche draghängt. Schad drfir.

I weiß natirlig nimmi, weä alles aagfange het. Ebber het halt ämol vunere alte Häx im Ofeloch gsunge. Des Leädli het allene gfalle. Jeder Dag hämmers lütter breält. Uffem Heimwäg simmer an d Müürelächer anidisselet, hän glüschteret un niigschpickslet, ob ebber im Hof isch, un drno - bläärt was rüss het kenne. Un nit weä furt. Jedes Mol ischs luschtiger wore. Wänn sich deä Häx nur ämol sähne lo hätt!

Amme schene Dag isch ä gleins, buckligs Wiibli im Hof gschtande. S Kopfdöäch isch deäf ins Gsicht zoge gsi. Awer mir hän einewäg gsähne, dasses grüüßig weäscht isch. Dr Kleider no hätt si au kenne ä Büürsfrau sii. Fir uns hets iwerhaupt kenni Zwiifel gee: Des isch ä richtigi Häx! Mir sin drvugwetzt, daß unser bizzili Zigs im Beächersack durenander gfloge isch. Mr sott meine, uns hätt där Schräcke gheilt. Nit isch.

Glii am andere Dag ischs wittergange. Vor dr Müüre hämmer grageelt, un allewiil glüürt. Moris hämmer nämlig doch gha. Plätsch! Scho het deä Häx ä Eimer voll Wasser iwer d Müüre gschittet. Mittle in d Kinderschar. Des isch e Johlerei gsi. Jetz hets erscht rächt Spaß gmacht. „Alti Häx im Ofeloch, hesch kei göäte Kaffee kocht!“ Uff dr negscht Sprutz hämmer scho gwartet un sin grad entäischt gsi, wänn sich nit gregt het.

Eimol het d Häx sogar ä Stei iber d Müüre gworfe. Uf dr Stroß ischer in daüset gleini Stickli vrfahre. Do ischs uns doch äweng mulmig wore. Un uff deä Häx hämmer ä ghärige Zorn greägt.

Ä Zitlang isch des noch hin un här gange. Iwer eimol isch där Spuck rum gsi. Nit well mir gschäiter wore sin. Henai, des het ä andere Grund gha. S Häxehisli isch nämlig samt dr Müüre abgrisse wore. Ä Baggerleffel het sich in säller hoch Rai hinderem Hefli niigfrässe. Ä Wärkstatt mitere Tankstell isch drno dert ani baüt wore. D Häx isch furt gsi. Mit dr Zit hets anderi Näjikeite fir uns gee, un mir hän si vrgässe.

Ä baar Johr druff bini mit miinem Vatter im Fäld gsi. Ä Gwitter isch am Himmel gschtande, wäge däm heter mi heimgschickt. Er het welle imme Rägeloch unterstoh. Ganz ungärn bini heimezöä. S Gwitter isch schnäller gsi. Scho hets afange schitte. Deä digge Dropfe hän mir härt ins Gsicht drummlet, daß i küüm no Luft greägt ha. Jetz ischs sowit, hani dänkt, jetz isch Fiirowe.

Im Hohlwäg ischs stockfinschter gsi. Üss dr Hecke näwe mir un iwer mir sin uffgschaichti Vegel furtgfloge un hän mi noch ärger vrgellschderet. Mir isch iigfalle, wasi scho alles bosget ha. Do drfir wiri jetz in d Hell kumme. Un bim Ränne hani mr iwerleit, wasi däm leäwe Gott im Himmel owe vrspräche kennt, daß er mir hilft. Ändlig isch dr Wäg breiter wore un d Rai niiderer. Deä erschte Hüüsdächer hani scho gsähne. Bin ich froh gsi, dassi nomol drvukumme bi.

Undereme Dorboge sin Lit gschtande, wu dert äweng Schärmi gfunde hän. Bi däne hani no Blatz gha. Gnutzt hets nit meh, i bi scho durnaß gsi. Welli freähjer au scho so ä Schiibittel gsi bi, hani mi garnit draüt rumzlöäge. Ebber het mr ä Spankerbli mit große Äbeeri anighebt. Ich griff nii, löäg nuff, wär ischs? Dräimol derfsch rote. D Häx! Si het mi aglacht un ich ha fascht s Schnüfe vrgässe. D Äbeeri hän einewäg gschmeckt. Nooch däm Gwitter ischs grad gsi, weä wänn deä ganz Wält uffgschnüüft hätt.

Siterhär isch ä mänks Johr ins Land. Wänni als heimkumme bi, un deä alt Frau mit ihrem Leiterwägili oder dr Haue gsähne ha ins Fäld laufe, hani als zruckdänke meäße, was mir dummi Burscht mitere gmacht hän. Hit no schämmi mi drfir.

Mich wunderets nur, wurum ihri Nochbere neä drzwische sin bi däm Späktakel. Wu doch allewiil vrzellt wird, daß d Lit feähjer besser zämmeghalte hän. Bi uns drheim hets neäme wisse derfe, suscht hätts dr Frack voll gee. Ob wohl eins oder s ander noch an d Häx im Ofeloch dänkt? Bim negschte Glassedräffe frogi mol.

(Überarbeitete Fassung der 1987 beim Rollwagen-Wettbewerb des SDR veröffentlichten Erzählung)

 E schene Grueß vum KAISERSTUEHL UN TUNIBÄRG
Ein schöner Gruß vom Kaiserstuhl und Tuniberg
www.noth.net