Otto Meyer

geboren am 20. März 1935 in Endingen am Kaiserstuhl, hier aufgewachsen und nach Schulabschluss Lehre zum Schriftsetzer, in diesem Beruf 50 Jahre tätig, davon 26 Jahre in einem Zeitungsverlag („Kaiserstühler Wochen- bericht“), hier wurde der Raum für die Veröffentlichungen seit 1975 gerne zur Verfügung gestellt, und dies bis zum heutigen Tag!

1998 Herausgabe des Dialektbandes „vu domols un hit“ in Reim und Prosa, Gedichte und Erinnerungen in Kaiserstühler Mundart; er beleuchtet u. a. das Alltagsleben von dazumal in Landwirtschaft, Weinbau, Haushalt und Gesellschaft.

Seine Aufzeichnungen prägen die Verbundenheit mit seiner Heimat, der Kaiserstühler Landschaft, ihren Leuten und ihrer Sprache.

„Viel Lit hän halt e großi Fraid,
wenn i schrieb wia mers drheime sait!"

Außer dem heimischen Dialekt und der Winzerarbeit noch anderen kulturellen Genüssen mit Freude zugetan: der Natur, der Musik, dem Gesang und allein oder in Geselligkeit dem Kaiserstühler Wein.

Otto Meyer

Otto Meyer

 

Adresse:  Otto Meyer, Niederdorfstr. 7,
79346 Endingen, Tel. 07642-1694
Kostproben: 

 

 

 

 

 

 

 

 

Di eige Fraid
 
E kleine Schritt,
wenn dü nur witt,
kann so viel si -
isch s Herz drbi!
 
E klei weng Fraid
zum Noochber trait,
findet e Bruck -
kunnt wieder z‘ruck!
 
Bisch selber froh
enanderno -
nomol wia gsait:
Fraid mache frait!
E guat Bekannte!
 
As noble un aü süfere Burscht
isch’r bekannt im ganze Land -
het ebber grad ewengili Durscht,
dem git er gern si Hand ...
 
In sinem Kreis goht’s luschtig zua,
so schnell macht’s keiner no,
un fiirig isch’r meh as gnua,
des muaß mr-em aü lo!
 
Guat gwachse het’r halt si Platz,
hockt nit im letschte Ecke,
er isch e große, liabe Schatz
un brücht sich nit v’rschtecke!
 
Er macht dr Heimet alli Ehr’,
isch iberall willkumme,
un sini Freind hän vu wit her
si guate Ruaf v’rnumme!
 
Er kunnt wit rum, derf nianes fehle,
bi jedem Fäscht isch’r drbi
as Wisse, Rote oder Gääle:
es isch dr Kaiserschtiahler Wii!
 
 
Isch ebbis dra?
 
Was isch dr Mensch doch fir e Held -
zwei Aüge kriagt’r mit uf d Welt,
un do drzua sin aü zwei Ohre
jedem Kind scho agebore!
Jetz denk mol no un sei nit fül:
wurum het jeder nur ei Mül?
 
Mr sott viellicht nit vorlüt si -
s isch mänkmol scho vu Nutze gsi!
I glaüb mr kunnt vu selber druf:
Hesch allewil gli d Gosche uf,
sottsch halt z’erscht luage, horche, wisse -
sunscht hesch’s (uf ditsch) amend v’rschisse!
 
Eins gilt gwiß in viele Lage:
derfsch nit bloß horche was d Lit sage,
sottsch ehnder luage was si mache.
Mänkmol kannsch dno ins Fischtli lache!
 
z’Liacht goh
 
»z’Liacht« isch mr gange in selle Johre,
s isch gschafft, v’rzellt un gsunge wore;
do isch mr zämmeghockt am Obe,
un schparsam isch mr gsi wia d Schwobe:
bi schwachem Liacht - nur eins het brennt -
sunscht wär dr Zeller schneller grennt!
Des leichtet i, des isch nit schwer,
un do kunnt aü dr Name her.
Mr het sich kenne guat v’rwiile
bim Schwätze, Wirfle, Karte schpiele,
bim Welschkorn leipfe, Nuß ufklopfe,
Händschig schtricke, Socke schtopfe.
Dr Fernseh klaut eim mänki Schtund,
wu mr sich nit necher kunnt,
der ghert zwar in di hitig Zit;
aü viel meh Schtrom v’rbrüche d Lit,
viel Lampe brenne uf ei Schlag ...
un mänkmol aü e Loch in Tag!
 
 
Denke dra!
 
’s grescht Opfer hän si brocht,
dia viele Gfallene -
e Schtick vu uns allene!
 
Voller Lebe sin si gsi;
hän Hoffnung, hän e Heimet gha -
denke dra!
 
Wit furt vu drheim
sin si d Opfer wore,
hän alles v’rlore.
 
Dia viele Tote
durch Kriag um Gwalt -
si len is nit kalt!
 
Si mahne zum Friede
zu jedere Schtund,
aß des nimmi kunnt!
 

 E schene Grueß vum KAISERSTUEHL UN TUNIBÄRG
Ein schöner Gruß vom Kaiserstuhl und Tuniberg
www.noth.net