Schreibempfehlungen für das Alemannische im Breisgau Wä-mir Alemanne ase glei lehre schriibe, wäre mer vergelschteret bis dertnüs. Bloß nyt falsch schriibe, blos ke Dialäkt niimische, heißts do in dr Schuel un im Elterehüüs. Do wird gmacht, wiä wänn s Läbe oder wennigschtens d Läbensstellig drvu abhänke dät, ass mer ohni diä ringschte Spüüre vum Dialäkt schribt. So lehre mir alli perfäkt Hochditsch schriibe, um was fir e Hochditsch! Viilmol e arg verdruckts un vergrampfts ... Wänn dr ime junge Adler jedes Mol eni uf dr Dezi gisch, wänner will fliäge lehre, blit er wumiigli si Läbdag unte un flatteret numme no rum wiä e Huehn. Aber s git e baar, diä lüüre lang un zmol brächi si üs ... No sin si furt, diä holsch nimmi raa! So ischs bi dr Alemanne, s git, wu mit 35 oder 45 e Rappel bikumme un afange Dialäkt schriibe. Des sin bsunders gäädrigi. Individualischte isch no s wennigscht, mer mueß fascht sage Rebälle ... Wär also dr Muet zum Alemannisch schriibe het, losst sich vu nyt un vu niämem nyt sage ... Un iber d alemannisch Schriibung scho gar nyt. Jede schribt no siinere Fassong. Jede het e eige Dipfli, wu ke andere het ... Un jede drait si Schriibig vorüs wiä ne Fähnili. Un will megligscht alli andere aü no hinter si Fähnili schare ... Dr Verfasser vu däne Ziile macht do ke Üsnahm. Wärs nit glaübt, glickt grad emol do druf ... bloß jetz nit zruck! |